Jak pamięta Pan branżę sprzed lat?
Pierwsza perspektywa to branża 25 lat temu: silnie zdekapitalizowana, nieefektywna energetycznie (nikt tymi
kosztami się nie przejmował), rozdrobniona i bardzo ograniczona do płotu, który otaczał fabryki, bardzo dobra kadra techniczna, słabo ukształtowana współpraca z nauką z wykorzystaniem jej wiedzy i doświadczeń. Produkty nisko przetworzone, a produkcja wysokotonażowa.
Z kolei 10-15 lat temu: branża wyglądała podobnie, tyle tylko, że zimą zaczynała być widoczna różnica w prostych startach energii (parujące estakady), a kadra zaczynała liczyć koszty. W skomercjalizowanych w obrębie płotu przedsiębiorstwach na potęgę tworzono100% zależne spółki „outsourcingu”.

Jakie problemy ówcześnie występowały, jakie były wyzwania?
Podstawowym problem były koszty produkcji oraz cykliczność koniunktury na produkty (praktycznie w połowie nawozowe, w połowie chemiczne). W pierwszej fazie restrukturyzacji zajmowano się prostymi kosztami, w drugiej zaczęto prace nad racjonalizacją majątku powstałych spółek, usamodzielniano powołane wcześniej spółki zależne. Zaopatrzenie w podstawowe surowce wymagało dużej determinacji i niosło podstawowe wyzwania kosztowe. W okresie dekoniunktury podstawowym zagrożeniem był okresowy brak płynności regulowany płatnościami do PGNiG . Mimo dobrej atmosfery nikt nie potrafił stworzyć spójnego dla całego sektora – chemia i petrochemia – programu rozwój, nawet Nafta Polska SA. Przygotowany przez nią Rządowy program dla WSCh regulował wiele kwestii, przede wszystkim przemiany strukturalne – konsolidację podmiotów i „likwidację płotów”, sugerował sposób podejścia do
zaopatrzenia surowcowego poprzez inwestycje w tych obszarach, natomiast nie korelował z rządowym programem dla sektora rafineryjno-petrochemicznego, który w znaczącej części był już prywatny i rządził się swoimi prawami. W tym czasie podjęto decyzje i rozpoczęto realizację tak dużych projektów jak III melamina w ZAP (której żaden Bank nie chciał finansować), BOP i rozbudowa petrochemii w Orlenie, kwas tereftalowy we Włocławku.