Jak pamięta pani branżę sprzed lat?
Do 1989 r. branża była w rękach państwa, zarządzana centralnie, bez udziału sektora prywatnego. W latach 80. rynek dotknęły problemy związane z brakiem paliwa. Jak wiele innych produktów, paliwo stało się dobrem reglamentowanym, przez długi okres sprzedawanym na tzw. kartki. Po 1989 r. nastąpił gwałtowny rozwój sektora paliwowego, zaczęło operować wiele prywatnych podmiotów, ponadto weszły koncerny zagraniczne. Uwolniono ceny i rynek detaliczny zaczął być konkurencyjny. Gorzej było na rynku hurtowym i właściwie nadal tak jest, konkurencja jest tu bardzo ograniczona.

Duże nadzieje budzi powstanie wspólnego kompleksu petrochemicznego Grupy Lotos i Grupy Azoty - to inwestycja na miarę budowy nowej rafinerii

Jakie problemy ówcześnie występowały, jakie były wyzwania i atmosfera?
Pojawiła się nowa jakość - dynamiczny rozwój rynku, wysokie standardy obsługi, nowe marki. W Polsce w ciągu kilku lat zbudowano kilka tysięcy prywatnych stacji paliw, które osiągnęły prawie 50% udział ilościowy w rynku. Rosła konkurencja ze strony restrukturyzowanych koncernów rodzimych i kilku zagranicznych. A jednak udało się utrzymać ten segment rynku sektora paliwowego na podobnym poziomie przez kilkanaście ostatnich lat. Nie było i nie jest łatwo prowadzić małe firmy w otoczeniu silnych dużych firm. Wiele podmiotów jest zrzeszonych w Polskiej Izbie Paliw Płynnych, robimy wszystko, aby utrzymać się na rynku i zachować jego konkurencyjność.

Jakie problemy stoją obecnie przed branżą chemiczną w Polsce?
Takie jak przed całą gospodarką polską i światową: zapewnienie jak najwyższej jakości oferowanych produktów przy zoptymalizowaniu wciąż rosnących kosztów energii. Ważna jest też ochrona środowiska i spełnienie wymagań w zakresie emisji CO₂.