Zwiastun dobrych zmian w Systemie Handlu Emisjami
Komisja Europejska proponuje wprowadzenie tzw. rezerwy stabilności rynkowej, tworzonej w przypadku wystąpienia dużej nadwyżki uprawnień na rynku CO2. Wdrożenie proponowanego mechanizmu, który miałby zacząć działać po 2021 r. może nieść poważne skutki gospodarcze. W drafcie oficjalnego dokumentu Parlamentu Europejskiego autorstwa Antoniego Tajaniego, proponowane działania dotyczące rezerwy stabilizacyjnej muszą zostać zmienione.
Już we wstępie draftu o rezerwie stabilizacyjnej (MSR) do Europejskiego Systemu Handlu Emisjami (EU ETS), Antonio Tajani – włoski polityk i członek Komitetu ITRE w Parlamencie Europejskim – podkreśla istotność zapewnienia stabilnych oraz długotrwałych rozwiązań w zakresie uregulowań prawnych łączących ambicje klimatyczne Unii Europejskiej z równoczesnym zapewnieniem konkurencyjności na rynku międzynarodowym branż europejskiego przemysłu. Należy zatem unikać sytuacji, w której Komisja Europejska w jednym komunikacie ogłasza dążenie do reindustrializacji i osiągnięcia celu 20% udziału przemysłu w PKB Unii, a potem proponuje działania, które mogą doprowadzić do zupełnie przeciwnego rezultatu ("which could lead to just the opposite"). Mechanizm MSR powinien uwzględniać obecną sytuację rynkową przemysłu europejskiego, a w szczególności sektorów energochłonnych. 
Zasugerowano, że proponowane zmiany poddają w wątpliwość istnienie EU ETS, jako czysto rynkowego mechanizmu (m.in. niepotrzebnie zawyżają ceny emisji zwiększając w ten sposób całkowite koszty poniesione przez przemysł). Ponadto zmianę proponowanego mechanizmu MSR wymuszają ogłoszony przez PE w lutym 2014 roku "Action Plan for a competitive and sustainable steel industry in Europe", gdzie Parlament wzywa do nieobarczania przemysłu żadnymi bezpośrednimi i pośrednimi kosztami polityki klimatycznej oraz Konkluzje z marcowej Radu EU podkreślające potrzebę wypracowania środków skutecznie chroniących przed ucieczką emisji.
Jako środki ochrony przed negatywnymi skutkami dla sektora przemysłu zaproponowano 100% bezpłatnych przydziałów uprawnień na podstawie technicznie i ekonomicznie osiągalnych benchmarków do 2030 roku oraz utworzenie rezerwy uprawnień, które mają przeciwdziałać kosztom CO2 przeniesionym w cenach energii ("allowances reserved to off-set any CO2 pass-through on electricity prices in member states").
Przedstawiono następujące poprawki:
1. Ustanowienie rezerwy 10% wszystkich pozwoleń na rynku, zamiast 12%
2. Zlecenie przygotowania dodatkowych mechanizmów ochrony przed ucieczką emisji
3. Zawieszenie międzysektorowego współczynnika korekcyjnego (CSCF)
4. Zaakcentowanie potrzeby wypracowania polityki energetyczno-klimatycznej uwzględniającej wysokie koszty ponoszone przez branże energochłonne – ustalenie konkurencyjnej ceny energii dla ww. sektorów
5. Wezwanie do przygotowania mechanizmów, innych niż finansowe, kompensujących koszty CO2 przeniesione w cenach energii. Jednym z instrumentów mogłoby być utworzenie rezerwy uprawnień dla sektorów i podsektorów szczególnie narażonych na ucieczkę emisji
6. Dodanie nowelizacji paragrafu 10a
7. Komisja ma publikować ilość netto pozwoleń na rynku, bez uwzględnienia pozwoleń wystawionych na podstawie emisji z lotnictwa oraz emisji za lata 2005-07
8. Jak w poprawce 1.
9. Pozwolenia powrócą na rynek, jeśli ich ilość netto spadnie poniżej 500 mln, a nie 400 mln
10. Zaakcentowanie zobowiązania wykorzystania co najmniej 50% przychodów z aukcji pozwoleń na wspieranie inwestycji proklimatycznych
11. Finansowane mają być w szczególności działania w sektorach i podsektorach narażonych na ucieczkę emisji wymienionych w art. 10a paragrafu 15 Dyrektywy
12. Jak w poprawce 3.
13. Usunięcie w art. 10a paragraf 12 ograniczenia do roku 2020 przyznawania 100% bezpłatnych przydziałów uprawnień sektorom szczególnie narażonym na ucieczkę emisji. Nie podano zamiennego ograniczenia czasowego, więc zapis obowiązuje bezterminowo
14. Ustanowienie rewizji MSR do dnia 30.06.2025 r. zamiast 21.12.2026 r.
Przedstawione poprawki wydają się być rozwiązaniem korzystnym. Szczególnie pomocne jest zawieszenie międzysektorowego współczynnika korekcyjnego (CSCF), który spowodowałoby przywrócenie znacznej ilości uprawnień. Jednak dopóki nie zostanie zmieniony paragraf 5 art. 10a dyrektywy, to CSCF w niej pozostanie. Również nie bez znaczenia jest zarządzenie utrzymania 100% alokacji do wysokości benchmarku po roku 2020. Będzie ono miało jednak znaczenie tylko i wyłącznie, gdy CSCF zostanie zawieszony lub usunięty z dyrektywy. Natomiast ustanowienie pierwszeństwa sektorów narażonych na ucieczkę emisji przy wykorzystaniu środków z aukcji pozwoleń prawdopodobnie umożliwiłoby uzyskanie realnego dostępu do tych zasobów.
Fot. europarl.europa.eu, photogenica
