W przeciwieństwie do Impact Assessment przygotowanego przez KE, celem opracowania Centrum Analiz Klimatycznych (CAK) nie było zaproponowanie opcji najtańszych w skali całej UE, ale zaproponowanie sprawiedliwego rozkładu kosztów pomiędzy kraje, adekwatnego do ich możliwości.

W raporcie przeanalizowano metody rozdziału uprawnień typu ex post oraz ex ante. W podejściu ex ante obciążenia dostosowywane są do poziomu historycznych emisji, wielkości populacji lub odwróconego parametru PKB per capita tzn. mniejsze obciążenia nakładane są na kraje biedniejsze. W przypadku podejścia ex post poziomem odniesienia nie są dane historyczne, a symulacje modelowe dotyczące przyszłości. W tym podejściu oceniany jest rzeczywisty wpływ danego rozwiązania na sytuację podmiotów, które działaniem są objęte.

Modelowa ocena wpływu różnych opcji rozdziału obciążeń na sytuację państw członkowskich wykonana została przy wykorzystaniu rozbudowanej wersji modelu PLACE (model typu CGE). Z przeprowadzonej analiza wynika, że:

• wśród kryteriów ex ante najlepiej interesy krajów biedniejszych zabezpiecza kryterium zdolności do ponoszenia kosztów (ability to pay);
• wśród kryteriów ex post najwięcej Polska oraz pozostałe nowe kraje członkowskie może skorzystać na tzw. inequality aversion czyli podejściu dążącym do eliminowania wszystkich przejawów nierówności i spłaszczania krzywej kosztów. W przypadku zastosowania tego kryterium Polska otrzymałaby nawet 80% uprawnień do emisji w systemie ETS więcej niż w wyjściowej propozycji KE.

Cały raport dostępny jest tutaj.

Źródło: www.mg.gov.pl
Fot.: freeimages.com