Partner serwisu
09 stycznia 2017

Powody budowy: strategiczne dla bezpieczeństwa. Jaki efekt? Porównanie terminali LNG w Kłajpedzie i Świnoujściu cz. 1

Kategoria: Artykuły z czasopisma

FOT. 2 Terminal LNG w Świnoujściu (źródło: https://www. pois.2007-2013.gov. pl/Strony/default.aspx (dostęp: 21.08.2016))

Spółka Polskie LNG SA (której 100% właścicielem jest Gaz-System SA) odpowiadała za budowę terminalu i jest odpowiedzialna za jego eksploatację. Instalacje samego terminalu, zajmujące powierzchnię 48 ha są zlokalizowane w odległości 750 m od brzegu, łączy je z nim estakada o szerokości 10 m [3]. Inwestycja pochłonęła 3,04 mld zł. Ponad 1/3 tej kwoty (dokładnie 1,06 mld zł) stanowiło dofinansowanie z Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2010 oraz z European Energy Programme for Recovery [43]. Terminal może przyjmować do rozładunku statki typu Q Flex o pojemności 120000-216000 m3. Wydajność instalacji rozładunkowej wynosi do 12000 m3/h [4].

Dwa zbiorniki. A w przyszłości może trzeci

W terminalu zlokalizowane są dwa kriogeniczne zbiorniki magazynowe typu full-containment, każdy o pojemności 160 tys. m3, co daje łączną pojemność 320 tys. m3. Przewidziano miejsce na budowę w przyszłości trzeciego zbiornika o tej samej pojemności, co dwa pierwsze [3]. Po zakończeniu pierwszego etapu budowy terminalu jest on w stanie dostarczyć 5 mld m3 gazu ziemnego rocznie. Po planowanej rozbudowie (drugi etap budowy) zdolność wysyłkowa wzrośnie do 7,5 mld m3 rocznie. [4]

Według projektu zdolność regazyfikacyjna terminalu wynosi 75000-656000 m3/h, z uwzględnieniem 15% nadwyżki projektowej. Zdecydowano o zastosowaniu do regazyfikacji systemu SCV (Submerged Combustion Vaporizer). Oprócz tego, dodatkowo zainstalowano system ORV (Open Rack Vaporizers). ORV będzie stosowane jako system dodatkowy, jego użycie w ciągu całego roku jest niemożliwe w związku ze zbyt niską temperaturą wody w Morzu Bałtyckim. Temperatury pozwalające na skorzystanie z tej metody występują w wodzie Bałtyku jedynie latem. [5] Dlatego jako podstawowe zastosowano regazyfikatory SCV, w których LNG jest regazyfikowane podczas przepływania przewodami przez kąpiel wodną, w której zanurzone są również przewody przesyłające ciepłe gazy spalinowe [3].

Po regazyfikacji gaz wtłaczany do gazociągu łączącego terminal z krajową siecią gazową będzie miał temperaturę 274,15 K, jego ciśnienie będzie się zawierać w przedziale 6,3-8,4 MPa [3].

Terminal jest wyposażony w trzy stanowiska do załadunku cystern samochodowych, spośród których dwa będą używane standardowo, jeden będzie stanowiskie rezerwowym. Umożliwią one przeładunek do 95 tys. ton LNG rocznie [3], co odpowiada 5% zdolności przeładunkowych terminalu [1].

ZAMKNIJ X
Strona używa plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. OK, AKCEPTUJĘ