Przede wszystkim nowe rozwiązania podwyższają ambitne cele klimatyczno-energetyczne, które od kilkunastu już lat Unia wprowadza w życie. Chcąc osiągnąć redukcję emisji o 40% (wobec 1990 r.), chce tak promować źródła odnawialne, by zapewnić im 27% udział w konsumpcji energii, podnieść także o 27% efektywność energetyczną. Równie ważnym celem jest przekształcenie dzisiejszych krajowych sektorów energetycznych na rynkowe oraz połączenie ich w jeden europejski.

Aby to osiągnąć Unia proponuje (pakiet wciąż jest w negocjacjach) radykalne środki. Przede wszystkim usuwanie węgla ze źródeł energetycznych (wprowadzenie wymogu 550 mg emisji CO₂ / kWh energii), ograniczając inwestycje w rynek mocy jedynie do instalacji gazowych.

Promując energię słoneczną i wiatrową, Komisja odsuwa także na bok najbardziej ekonomiczne źródła odnawialne, to jest biopaliwa (obniżenie docelowego udziału z 10% na 3,8%) oraz biomasę, której współspalanie jest ograniczane nowymi wymogami.

Ujednolicając europejski rynek energii, chce także wzmocnić rolę Europejskiej agencji ACER, która miałaby odgrywać znacznie mocniejszą współdecydującą rolę wobec krajowych regulatorów poprzez regionalne centra operacyjne. Chce także osiągać swoje cele w coraz większym stopniu, kontrolując finanse energetyki.

Ostateczny kształt regulacji jeszcze się decyduje, jednak ich zarysy i uzgodnione już fragmenty wprowadzają duże zmiany w dzisiejszym energetycznym krajobrazie Europy i mają duże znaczenie dla energetyki Polski.