Działania mające na celu opracowanie technologii roztworu tiosiarczanu potasu podzielono na dwa etapy. W pierwszym etapie opracowano technologię produkcji siarczanu (IV) potasu, który wytwarzany był w wyniku absorpcji dwutlenku siarki pochodzącego z instalacji do produkcji kwasu siarkowego. W wyniku zastosowanej technologii uzyskano obniżenie emisji dwutlenku siarki i tlenków azotu do atmosfery o około 90%, co w wymierny sposób wpływa na obniżenie emisji gazów cieplarnianych do atmosfery, na poprawę jakości powietrza oraz wpisuje się w zasady gospodarki o obiegu zamkniętym. W drugim etapie z siarczanu (IV) potasu oraz siarki pochodzącej z procesu odsiarczania metodą Clausa wytwarzano tiosiarczan potasu. Zastosowana w tym etapie innowacyjna technologia pozwala na otrzymywanie produktu o bardzo wysokiej czystości i co najważniejsze wysokiej stabilności na promieniowanie UV. Wytworzony w tym etapie 50% roztwór tiosiarczanu potasu może być stosowany jako samodzielny płynny nawóz potasowo-siarkowy, jak również może być stosowany jako surowiec do produkcji płynnych nawozów wieloskładnikowych.

W ramach projektu we współpracy z Uniwersytetem Przyrodniczym w Lublinie, przeprowadzono badania rolnicze obejmujące roczne doświadczenia wazonowe i 2-letnie doświadczenia polowe z zastosowaniem nawozu RSM z tiosiarczanem potasu w uprawach roślin rolniczych i ogrodniczych.

Celem badań rolniczych była ocena efektywności rolniczej nowych produktów nawozowych azotowo-potasowo-siarkowych o składzie dostosowanym do każdej z testowanych roślin w porównaniu do czystego RSM. Testowane były trzy rośliny rolnicze (pszenica ozima, rzepak ozimy, kukurydza) oraz pięć roślin ogrodniczych (papryka słodka, pomidor gruntowy karłowy, fasola na suche ziarno, cebula, truskawka).Na podstawie przeprowadzonych doświadczeń rolniczych, można wyciągnąć następujące wnioski dotyczące stosowanie nowoopracowanych formuł nawozowych:

• Równoczesna aplikacja azotu, potasu i siarki umożliwia zbilansowane nawożenie roślin;
• Makroskładniki obecne w nawozie (azot, potas, siarka) są w formach łatwo przyswajalnych dla roślin;
• Wystąpiła poprawa kondycji i zdrowotności roślin oraz zwiększyła się tolerancja na stresy biotyczne i abiotyczne;
• Następuje zwiększenie plonowania oraz poprawa parametrów jakościowych roślin;
• Następuje zwiększenie efektywności pobierania azotu oraz poprawa jego metabolizmu w roślinie poprzez łączne stosowanie azotu, potasu i siarki;
• Płynna forma nawozu zwiększa dostępność makroskładników bezpośrednio po aplikacji oraz polepsza ich przyswajanie przez rośliny (wysoka skuteczność nawozu w okresie suszy),
• Stosowanie nawozu umożliwia pełną mechanizację nawożenia oraz równomierne rozprowadzenie składników nawozowych na polu.

Obecnie trwają prace nad przygotowaniem zgłoszenia patentowego dotyczącego technologii otrzymywania tiosiarczanu potasu. Technologia ta zostanie wdrożona w działalności gospodarczej Grupy Azoty „Fosfory” Sp. z o.o. jako instalacja przemysłowa o planowanej wydajności 10 000 t/r.

Powyższy projekt nr POIR.01.02.00-00-0061/17 uzyskał dofinansowanie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w ramach programu sektorowego „INNOCHEM”, Działanie 1.2 „Sektorowe programy B+R” Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020. Prace realizowane były przez Konsorcjum podmiotów w składzie: Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. jako lider projektu oraz Grupa Azoty Zakłady Fosforowe Gdańsk Sp. z o.o. jako konsorcjant.