W jakim stopniu?
Badając jakość powietrza w 2013 roku, nie zanotowano przekroczeń stężeń substancji specyficznych wynikających z polityki pozwoleń, a przekroczenia dwutlenku azotu były spowodowane emisjami  – głównie z transportu drogowego. Na obszarach zamieszkałych znajdujących się pod oddziaływaniem przemysłu, stężenia substancji specyficznych i tlenków azotu są zazwyczaj nieco wyższe aniżeli na terenach oddalonych od tego typu źródeł.

Problemem jest również duża zawartość w powietrzu rtęci oraz dwutlenku siarki...
Głównym źródłem emisji dwutlenku siarki i rtęci do powietrza jest sektor energetyczny, w którym inwestycje proekologiczne doprowadziły jednak do znacznego spadku tych emisji. Pomiary i oceny jakości powietrza za rok 2013 nie wykazały przekroczeń poziomów dopuszczalnych dla dwutlenku siarki w Polsce, a nawet – jak wynika z badań – mamy systematyczny spadek tego zanieczyszczenia. Nawet na terenach uprzemysłowionych Górnego Śląska przekroczenia poziomów dopuszczalnych dla dwutlenku siarki występują sporadycznie – ostatni taki przypadek miał miejsce w 2012 roku.

A co z rtęcią?
Inspekcja Ochrony Środowiska bada rtęć systematycznie od 2010 roku. Średnie roczne jej stężenia, mierzone na stacjach tła regionalnego w Polsce północnej i środkowej, wynoszą ok. 1,5 ng/m3 i nie odbiegają od średnich stężeń tego pierwiastka w innych państwach europejskich. Nieco podwyższone stężenia rtęci w powietrzu występują tylko w Polsce południowej, jednak i tam jej wartość od 2012 roku nie przekracza 2 ng/m3.
Zwiększone zapotrzebowanie na energię i paliwa do jej produkcji powoduje poszukiwanie alternatywnych źródeł energii. Czy biopaliwa mogą być szansą dla poprawy jakości środowiska? Wartość biopaliw rozpatruje się w kontekście ich zalet i wad oraz wpływu na gospodarkę, środowisko i bezpieczeństwo energetyczne. Wśród zalet wymienia się mniejszą emisję gazów cieplarnianych, niż przy paliwach tradycyjnych.