•    Cofnijmy się kilkanaście lat wstecz – jak wtedy wyglądało UR?

Pod koniec XX wieku w Polsce utrzymanie ruchu, a szerzej utrzymanie stanu technicznego majątku, opierało się w większym niż dziś stopniu na tradycyjnych metodach i procesach organizacyjno-technicznych, które umożliwiały zarządzanie bezpieczeństwem technicznym oraz płynnością pracy urządzeń. Chodzi tutaj zarówno o wykorzystywanie metod i narzędzi oceny stanu technicznego majątku, jak również systemów ograniczających ryzyko awarii poprzez działania prewencyjne.

•    A w którym kierunku zmierza dziś?

Z obserwacji oraz doświadczeń wynika, że czeka nas bardzo dynamiczny rozwój oraz szerokie zastosowanie specjalistycznych, dedykowanych i coraz bardziej zaawansowanych informatycznie systemów wpierających podejmowanie decyzji inżynierskich. A w sferze organizacyjnej? Z pewnością nastąpi dalsza standaryzacja metod na poziomie inżynierskim. Jest to nieuniknione w związku z dynamicznym postępem technicznym oraz zarządzaniem technicznym w sytuacji spodziewanej większej rotacji kadr i zmian kulturowych wśród pracowników.

•    W utrzymaniu ruchu jest zatem jeszcze sporo miejsca na innowacyjność.

Zdecydowanie tak. Innowacyjność, w rozumieniu korygowania, udoskonalania, modernizowania, usprawniania powinna być sensem pracy każdego inżyniera, którego obowiązkiem jest korzystanie ze zdobyczy techniki poprzez wdrażanie najlepszych rozwiązań w swoim obszarze działania. Dlatego też innowacyjność, szczególnie w utrzymaniu ruchu i zarządzaniu stanem technicznym majątku, niekoniecznie musi być dzisiaj kojarzona z długotrwałymi i kosztownymi badaniami, testami prototypów i żmudnym procesem certyfikacji, ale umiejętnym wykorzystywaniem wiedzy, rozwiązań i nowinek technicznych w celu poprawy niezawodności i efektywności urządzeń.

•    Innowacyjne projekty badawcze rozwija również Grupa Lotos.

Realizacja projektów innowacyjnych jest fundamentalna dla rozwoju firmy działającej w wysoce konkurencyjnym otoczeniu, rywalizującej nie tylko z krajowymi, ale także i zagranicznymi firmami. I nie uważam tego za slogan, ale za deklarację podejścia do realizacji takich projektów.

•    Innowacyjność znalazła m.in. swoje miejsce w zapisach w strategii Lotosu na lata 2017-2022.

Na innowacyjność patrzymy kompleksowo i nie ograniczamy jej tylko do core businessu. Dlatego też dokonaliśmy transformacji jednej ze spółek grupy kapitałowej w swoisty wehikuł działalności badawczo-rozwojowej do kreacji i realizacji innowacyjnych, pewnie też bardziej ryzykownych, ale oddalonych od działalności podstawowej projektów.

Co ważne, nauczyliśmy się obcować z innowacjami – wszystkie projekty wdrażane w obszarze produkcyjnym musiały spełniać wymogi BAT, a nasz strategiczny projekt EFRA utrwali pozycję gdańskiej rafinerii jako jednej z najnowocześniejszych w regionie.

W ramach grupy kapitałowej prowadzone są badania i rozwijane inicjatywy dotyczące efektywności energetycznej procesów rafineryjnych, produkcji i rozwoju infrastruktury dla paliw alternatywnych, magazynów energii, w tym możliwości magazynowania i wykorzystania wodoru w transporcie drogowym.

•    Jakieś przykłady?

Realizowany obecnie projekt UCOPure, którego istotą jest opatentowanie technologii usuwania z pozostałości UCO (unconverted oil) po hydrokrakingu ciężkich wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) w procesie filtracji.

Przy tego typu projektach współpracujemy z jednostkami naukowymi – wykorzystując potencjał polskich innowatorów i naukowców – oraz z małymi i średnimi przedsiębiorcami.

Mamy bardzo pozytywne doświadczenia ze współpracy z polskimi uczelniami, czego przykładem jest zakończony już innowacyjny projekt dotyczący możliwości magazynowania energii w formie wodoru HESTOR. Ta współpraca będzie z pewnością rozwijana i pozwoli wypracować nowoczesny model kooperacji z ośrodkami naukowymi. Nie zapominamy też o kreatywności i potencjale tkwiącym w naszych pracownikach.

Cały wywiad z Jarosławem Kawulą, wiceprezesem zarządu ds. produkcji i handlu, Grupa LOTOS S.A.