Przyjęte przez Radę Europejską konkluzje z 24 października 2014r. zawierają bardzo niekorzystne dla europejskiego przemysłu zapisy dotyczące kierunków i celów unijnej polityki klimatyczno-energetycznej.
Wiążący 40% cel redukcji emisji gazów cieplarnianych względem roku 1990 wraz z 43% redukcjami względem roku 2005 dla sektorów objętych EU ETS oznacza dla branży chemicznej redukcję o 60 do 70% względem roku 1990. Tak postawiony cel jest niemożliwy do osiągnięcia bez ograniczania produkcji. Wynika to z faktu, iż szereg emisji nie jest wynikiem produkcji energii czy niedoskonałości procesu, lecz powiązana jest z zachodzącymi reakcjami chemicznymi. Niestety nie ma ich, nawet we wczesnych stadiach badań czy technologii, które mogłyby zastąpić obecne, więc wysokie koszty emisji nie będą stanowiły zachęty do wdrożenia niskoemisyjnych metod produkcji.

Droga energetyka OZE
Wiążący na poziomie unijnym cel związany z udziałem energetyki odnawialnej także spowoduje wzrost kosztów energii zarówno dla odbiorców prywatnych, jak i przemysłu, gdyż energetyka oze jest obarczona znacznie wyższymi kosztami inwestycyjnymi. Ponadto różne regiony dysponują odmiennym potencjałem wykorzystania energii słonecznej czy wiatrowej. Zaznaczyć należy, że z perspektywy przemysłu, który charakteryzuje się wysokim i stałym poborem energii, OZE jest niestabilnym i zawodnym jej źródłem.

Cel: oszczędzanie energii
Cele dotyczące poprawy efektywności energetycznej powinny być najbardziej przyjazne dla przemysłu, jednak w formie omawianej i wdrażanej przez UE, nie mają one nic wspólnego z efektywnością energetyczną. Ponieważ odnoszą się one do bezwzględnych ilości energii konsumowanej przez Wspólnotę – są to cele dotyczące oszczędzania energii. Zmniejszanie ilości konsumowanej energii, bez uwzględnienia wielkości produkcji, prowadzi wprost do ograniczenia rozwoju unijnej gospodarki.

Podniesienie ceny uprawnień do emisji
Złe wiadomości napływały także z Parlamentu Europejskiego, w którym trwają prace nad kolejnymi zmianami w Europejskim Systemie Handlu Emisjami. Celem tych zmian jest podniesienie ceny uprawnień, pod pozorem zwiększania zachęty do redukcji emisji. Stąd pojawił się tak zwany mechanizm stabilizujący rynek, a chwilę po nim pomysł, aby włączyć weń uprawnienia usuwane w ramach „back loading” i rozpocząć cały proces nie w 2021 roku, jak zakładano pierwotnie, a w 2017.

System rekompensat finansowych bez sukcesu
Bez sukcesu dla polskiego przemysłu zakończył się rządowy etap prac nad systemem rekompensat finansowych dla fi rm uznanych za narażone na ucieczkę emisji, czyli przeniesienie produkcji poza granice Polski, z tytułu wzrostu kosztów wywołanych wprowadzeniem do cen energii elektrycznej ceny uprawnień do emisji gazów cieplarnianych. Opisywany system powinien być elementem ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, został przewidziany w dyrektywie i wytycznych, jednak nadal brakuje woli politycznej, aby ów system wprowadzić.