Podaży ropy „na teraz” też jest wystarczająco dużo
Świadczy o tym obniżenie się ceny ropy z 80 dolarów w drugiej dekadzie maja (w reakcji na zerwanie przez USA nuklearnego porozumienia z Iranem) w pobliże 70 dolarów w trzecim tygodniu sierpnia. Na terminowych rynkach ropy ostatnio pojawiło się płytkie contango. Ceny spot były niższe od cen oferowanych w kontraktach terminowych z dostawą za 6 miesięcy i zbliżone do oferowanych cen za 12 miesięcy. Przyczynił się do tego wzrost wydobycia ropy w Arabii Saudyjskiej, Kuwejcie i Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Według danych IHSM, po decyzji OPEC o zwiększeniu wydobycia, Arabia Saudyjska zwiększyła je w czerwcu o blisko 500 000 b/d do poziomu 10,5 miliona b/d, ale w lipcu ograniczyła je do 10,2 mb/d w obawie by nie zalać ropą rynku przed spodziewanym ograniczeniem eksportu z Iranu. Rosja w lipcu zwiększyła wydobycie do prawie 11,2 mb/d, czyli do poziomu z października 2016, sprzed wprowadzenia ograniczenia i ma potencjał do dalszego wzrostu. IHSM szacuje, że amerykańskie wydobycie może w drugiej połowie przekroczyć w 2019 roku 12 mbd, a eksport amerykańskiej ropy w czerwcu i lipcu wyniósł 2 mb/d – wykazując znaczny wzrost w stosunku do poprzedniego roku.

Jednakże w perspektywie kilku miesięcy sytuacja po stronie podaży może być napięta. Nie wiadomo, jak daleko posunie się administracja Trumpa w nakładaniu sankcji na Iran oraz czy i w jakim stopniu Chiny, Indie i Turcja, znaczący importerzy irańskiej ropy, poddadzą się reżimowi sankcji. W związku z tym nie wiadomo, czy i w jakim stopniu ubytek irańskiej ropy, może zostać zrekompensowany wzrostem wydobycia w USA, w Rosji i w Arabii Saudyjskiej. Pierwszy etap wprowadzania sankcji rozpoczął się 7 sierpnia 2018 i objął zakaz gromadzenia dolarów przez rząd Iranu, zakaz kupowania irańskiego złota i metali szlachetnych, zakaz nabywania i sprzedaży irańskiej waluty (riali) oraz utrzymywania rezerw w tej walucie, zakaz finansowania irańskiego długu oraz zakaz eksportu i reeksportu cywilnych samolotów. Kraje dokonujące objętych zakazem transakcji mogą dostać 90 dni na dostosowanie. Patrząc na reakcję cen, wprowadzenie sankcji w życie nie wywarło na rynku ropy większego wrażenia, zapewne z powodu ich charakteru (pierwszy etap nie dotyczy rynku ropy) a także oczekiwań, że zostaną one nałożone, jednak nie będą tak dotkliwe jak te z 2012 r. Drugi etap rozpocznie się 5 listopada i wtedy ma nastąpić przywrócenie wszystkich sankcji z 2012 r. Zakazem zostaną objęte transakcje finansowe z bankiem centralnym Iranu, inwestycje w irański sektor energii, zakupy ropy i produktów jej przerobu włącznie z petrochemikaliami, transakcje finansowe i ubezpieczeniowe, związane z handlem ropą i jej produktami, transakcje z irańskim sektorem transportu morskiego i budowy statków oraz świadczenie usług ubezpieczeniowych i gwarancyjnych.

Administracja Trumpa zmierza do tego, by wpływ tych sankcji był bardziej dotkliwy dla Iranu niż w 2012 r. Dlatego proponuje się krótki, półroczny okres dostosowawczy, zamiast rozłożenia sankcji w czasie, jak w 2012 r. Ponadto, obecnie sankcjami objęty będzie także eksportu kondensatu (benzyny naturalnej) oraz produktów rafineryjnych, których nie obejmowały wcześniejsze sankcje. Szacuje się, że łączny wpływ sankcji doprowadzić może do spadku eksportu irańskiej ropy od 1,0 do 1,3 miliona baryłek dziennie, przy czym produkcja to obecnie 3,8 mbd. Po stronie importerów irańskiej ropy sankcje najsilniej odczują Europa, Korea Południowa oraz Japonia, gdzie import w ciągu pół roku powinien spaść do zera. Chiny nie zamierzają poddać się reżimowi amerykańskich sankcji i chcą utrzymać import irańskiej ropy, deklarując jednocześnie, że nie zwiększą zakupów. W przypadku Indii zakupy irańskiej ropy mogą wzrosnąć. Turcja prawdopodobnie też nie podda się amerykańskim sankcjom i zwiększy zakupy ropy.