Obudowa do telefonów komórkowych, zabawki, pojemniki na żywność – przedmioty te wykonane z bioplastiku, mają takie same właściwości jak wykonane z tradycyjnych tworzyw sztucznych, jednak w przeciwieństwie do nich nie obciążają środowiska naturalnego. Nowy materiał pozyskiwany z materiału odpadowego – chitosanu, ma olbrzymią przewagę nad innymi bioplastikami, gdyż nie wymaga wycinania drzew oraz nie zagraża źródłom żywności.

Chitosan to rodzaj chityny – naturalnego polimeru – która dostępna jest w postaci muszli krewetek, które wykorzystywane są jako nawozy, suplementy diety oraz w przemyśle kosmetycznym.

Naukowcy pracujący pod kierunkiem Javiera Fernandeza i Dona Ingbera są pierwszymi, którym udało się wykorzystać materiał bazujący na chitynie do produkcji złożonych, trójwymiarowych kształtów. Wykorzystali przy tym szeroko rozpowszechnione techniki odlewania oraz formowania wtryskowego. Naukowcy opracowali metodę, dzięki której powstaje płynny, elastyczny przezroczysty materiał odpowiedni przystosowany do współczesnych technik produkcyjnych. Uczonym udało się także zapobiec kurczeniu się i deformacji materiału podczas formowania wtryskowego. Okazało się bowiem, że wystarczy dodać mączkę drzewną – materiał odpadowy powstający przy przetwarzaniu drewna.
Wyprodukowane przez nich przedmioty rozkładały się po powrocie do środowiska naturalnego w ciągu zaledwie dwóch tygodni, uwalniając przy tym liczne składniki odżywcze, wspomagając przy tym rozwój roślin.

Nowy materiał stworzono w oparciu o Shrilk, wyprodukowany przed dwoma laty przez ten sam zespół, który składał się z chityny ze skorupek krewetek oraz protein z jedwabiu. Tym razem naukowcy wykorzystali samą chitynę, bez jedwabiu, dzięki czemu materiał jest tańszy i łatwiejszy w produkcji.

Seria testów wykazała, że struktura molekularna nowego materiału jest zależna od sposobu jego produkcji. Nowy materiał został też przystosowany do kontaktu z wodą. Można go również łatwo barwić zmieniając kwasowość roztworu chitosanu, a barwniki można odzyskiwać w czasie recyklingu.

Źródło: Wyss Institute

fot.: sxc.hu