Kopalnia siarki Basznia II powstała na miejscu wcześniejszej kopalni pracującej w latach 1976-1993. Była to pierwsza i jedyna w Polsce kopalnia siarki zlokalizowana poza zagłębiem tarnobrzesko-staszowskim. Złoże w Baszni charakteryzuje się stosunkowo małą porowatością, jednak ta niedogodność jest rekompensowana bardzo dobrą budową geologiczną warstw otaczających złoże oraz osiarkowaniem. Technologie stosowane w latach 70. i 80., dodatkowo pojawienie się dużej ilości taniej siarki odzyskiwanej w procesie odsiarczania ropy i gazu, a także ogólnoświatowy kryzys ekonomiczny z początku lat 90. spowodował zmianę koniunktury na rynkach światowych oraz załamanie polskiego przemysłu siarkowego. Została zlikwidowana większość polskich kopalń siarki, w tym kopalnia w Baszni. Nieudaną próbę reaktywacji kopalni, jeszcze w roku 1990, podjął prywatny inwestor ze spółką Sulphurquest of Poland Ltd, jednak w 1993 r. nastąpił definitywny koniec kopalni siarki Basznia.

W roku 2010 prywatny przedsiębiorca, Prezes Kopalń Dolomitu (obecnie Grupa PBI) postanowił reaktywować kopalnię siarki w Baszni. W sierpniu 2011 powołano do życia spółkę Polska Siarka. Rozpoczęto przygotowania do inwestycji. Sytuację zastaną na miejscu obrazuje poniższa fotografia.

Zarząd i pracownicy spółki Polska Siarka, wchodzącej obecnie w skład Grupy PBI, od samego początku spotykali się z pomocą władz lokalnych. Nie obyło się jednak bez nieprzewidzianych trudności. Od lipca 2013 r. przystąpiono do przygotowywania dokumentacji budowlanej stanowiącej podwaliny pod budowę kopalni. Opracowanie dokumentacji zakończono w kwietniu 2016 r. W międzyczasie przygotowano dokumentację geologiczną oraz przeprowadzono proces uzyskania decyzji środowiskowej, a także opracowano Projekt Zagospodarowania Złoża. Z końcem I kwartału 2017 roku, posiadając wszystkie pozwolenia na budowę, pozostawał do uzyskania tylko jeden niezbędny dokument – koncesja.

W połowie roku 2016 został złożony kompletny wniosek o wydanie koncesji na wydobycie siarki na złożu Basznia, która wydana została po 13 miesiącach oczekiwania.

Uroczyste wbicie łopaty pod budowę Kopalni Siarki Basznia II nastąpiło w sierpniu 2017, a w maju 2019 nastąpiło rozpoczęcie działalności operacyjnej.

Założenia inwestycyjne

Proces inwestycyjny poprzedzony był analizą techniczno-ekonomiczną i na jej podstawie zaplanowano wydobycie na poziomie 200 000 Mg/rok.

Kopalnia zgodnie ze standardami panującymi w Grupie PBI miała zostać wykonana jako bezpieczna w obsłudze i proekologiczna. Zminimalizowanie uciążliwości obiektu dla środowiska  uzyskano poprzez wykorzystanie gazu ziemnego jako paliwa do podgrzewu wody złożowej, zastosowanie pełnego zawrotu wody złożowej, ograniczenie strat ciepła oraz optymalną gospodarkę osadową, co w całości  związane jest z ograniczeniem emisji do  środowiska.

Szczególna dbałość o bezpieczeństwo pracy wynika z wielu czynników, z których najważniejsze to m.in. wysoka temperatura wykorzystywanych mediów oraz obecność siarkowodoru w powrotnej wodzie złożowej. Ryzyko związane z powyższymi czynnikami zostało wyeliminowane poprzez skrócenie ekspozycji na ich działanie w miejscu pracy oraz zastosowanie systemów zabezpieczających, np. rozbudowanej wentylacji podstawowej i awaryjnej budynku Stacji Uzdatniania Wody. Jako produkt końcowy Polska Siarka dostarcza najwyższej jakości siarkę pochodzenia naturalnego o czystości 99,98% w postaci granulki lub w formie płynnej.

Wytop siarki

Proces wykorzystywany do produkcji siarki to technologia podziemnego wytopu metodą Frasha, która polega na podaniu poprzez otwór eksploatacyjny, pionami technicznymi rur przegrzaną wodę technologiczną (woda złożowa) o temperaturze do 165ºC i podwyższonym ciśnieniu. Wykorzystując właściwości fizykochemiczne siarki – temperatura topnienia około 120ºC, ciężar właściwy dwa razy większy od wody oraz hydrofobowość – przegrzaną wodę wykorzystuje się do podgrzewania złoża siarki. Wodę złożową, po oddaniu przez nią transportowanego ciepła, odbiera się z sąsiednich otworów i w 100% zawraca do procesu uzdatniania oraz ponownego podgrzewu (zamknięty obieg wód). Druga kolumna techniczna otworu eksploatacyjnego sięga głębiej i wykorzystując różnicę ciężaru właściwego służy do jej wydobycia na powierzchnię. I tu z pomocą przychodzi trzecia rura o najmniejszej średnicy. Kolumną tą podawane jest powietrze o odpowiednim ciśnieniu, powodując powstanie mechanizmu tzw. „windy powietrznej (air lift)”.