Są one podobne w uwarunkowaniach geologicznych do Polski, posiadając potężne zasoby węgla i niewielkie możliwości w ropie naftowej i gazie ziemnym.

W odróżnieniu od Polski, gdzie zużycie węgla w gospodarce narodowej ciągle się zmniejsza, Chińczycy wciąż zwiększają produkcję węgla. Pół wieku temu Polska, wydobywała 2 razy mniej węgla niż Chiny. Dzisiaj to już jest 34 razy mniej. Chińczycy w ciągu ostatnich 10 lat podwoili wydobycie, w Polsce zmniejszyło się ono o ponad 20%.

Dlaczego w Chinach idzie tak dynamicznie? Odpowiedź: w Chinach energii używa się przede wszystkim do produkcji.

Prawie 60 procent zużywa się w przemyśle, a jeśli dodać do tego wydobycie i budownictwo, to mamy 66% energii zużywanej na cele produkcyjne. Tak ogromny udział jest niespotykany w świecie. Polska 30 lat temu zużywała na te cele 43%, dzisiaj już jedynie 23% energii. Prawie dwukrotnie zmniejszając udział produkcji w całkowitej konsumpcji energii jako „gospodarka zrównoważona” niewiele strukturalnie różnimy się od innych gospodarek unijnych. 

Przykład Chin pokazuje, że zapotrzebowanie na energię jest pochodną gospodarki, jej charakteru – czy stawia na rozwój przemysłu czy na zrównoważone dostosowanie się do wiodących gospodarek zachodnich. W tym ostatnim modelu nie ma miejsca na węgiel, nie ma bowiem miejsca na przemysł ciężki, energochłonne gałęzie przemysłu. Węgiel zastępują wysoko technologiczne źródła odnawialne, a produkcję wypierają usługi. O ile w ubogiej w surowce energetyczne a bogatej w technologie Europie, to jest zrozumiałe i stanowi nawet przewagę w światowej gospodarce, o tyle dla będącej w dokładnie odwrotnej sytuacji Polsce (duże zasoby węgla i mało własnych technologii) – z pewnością nie jest to dobry model rozwoju. Więc zamiast rozwoju mamy wzrost PKB.

Źródło rys.:  businessinsider.com